Ey 2012 Duy Sesimizi!

2012 hızlı  gelme yavaş gel. Daha ne olduğumuzu anlamadan; bir nisan ılıklığı yaşamadan serin haziranlarda, yağmurlu temmuzlarda ve aniden bir ekim soğuğunda kışlıkları yeniden çıkarırken”ay ne çabuk geçti bu yıl” derken bulmayalım kendimizi.

Afetlerini kuşanıp gelme; yeterince depremler altında kaldık, yeterince ıslandık sellerinde, ayazında donduk, kuraklığı da çektik. 4 mevsimi tadında ve keyifle yaşat.

Anlık aksiyonların heyecanına kapılma; ciğergah olduk çok şeritli otobanların ağıtlarla kaplanmasından, annesini arayan çocuklardan ve çocuklarını arayan analardan, yanlış ya da kasti patlayan bombalardan, kocasından koruyamadığımız kadınların roman hayatlarından. Dram satıyor belki ama sen ticari düşünme, naifliğe hasretiz bil de gel.

Gülmeyi seviyoruz biz, kadın kadın gülmeyi de, çocuk kahkahasını da hatta gülerken titreyen bıyıkları bile yeğleriz boş ve buğulu bakan yeşil gözlere.

Güldür bizi, aşka boğ hatta mümkünse. Aşkla sarılıyoruz hayata çünkü, varoluş sebeplerimizin başlarına koyuyoruz hep onu.

Tek taraflı değil bu dileğimiz, sen hele bir adım gel bize bak biz nasıl da koşuyoruz sana.

Ömrümüzün kalanında, namın yürüsün diye, dilimize “Hiç unutmam 2012’ydi” cümlesi yapışsın diye, bizim kadar kendin için de; bahtiyar et bizi.

Sen bin yıllık efsanelere prim verme; dünyanın sonu mu gelir güzel kardeşim dün akşam tv’de dizi izleyip mandalin soyup yemişken sırf Maya’lar bilmemkaç bin yıl önce bir teori attılar ortaya diye?

Haydi güzelim yeni yıl, biz umut ile besleniriz, seninle doyalım önümüzdeki 365 günde.